laugardagur, febrúar 11, 2006
Ég var að ræða við litlu systur mína í gær og við vorum að tala um hitt og þetta. M.a. spurði ég hana hvaða íslenski karlmaður henni fyndist sætur og hún fann engan annan en Antonio Banderas, sem er auðvitað ekki íslenskur.
Fer ég þá að reyna að ota að henni íslenskum körlum. Segi ég síðan eftir mikla upptalningu:
"Hvað með ...Magga Schev?"
Þá sagði hún:
"Ha? Magga Skyr?"
Þetta fannst okkur svona líka ofboðslega fyndið og er maðurinn sem sagt kominn með nýtt nafn, Maggi Skyr.
Hún neitaði auðvitað Magga Skyri, en þá neyddi ég hana til að vera með Íþróttaálfinn sem sætan íslenskan kall þangað til hún fyndi einhvern annan.
"Æ, nei!!" hrópaði litla systir mín, "Ekki ÍÞRÓTTAÁLFINN!"
Og þá varð okkur ljóst hvað þetta er í raun hallærislegt. Hann heitir Íþróttaálfurinn með ákv. gr., og er auk þess miklu stærri en allir í Latabæ og býr í skýi ... Þannig í raun ætti hann að heita Íþróttatröllið, en það er auðvitað ekki eins lipurt og álfurinn.
Ég reyndi að koma upp úr lille sös hvaða gaur henni fannst sætur, en hún sagði þá:
"Antonio Banderas! Hann er íþrótta... nei ég meina íslenskur!"
Hversu fyndið væri það að Herra Banderas væri íþróttaálfur? Það væru bara nokkrir menn í heiminum sem væru íþróttaálfar, en Maggi Skyr hinn eini sanni íþróttaálfur, Íþróttaálfurinn.
Ég geri mér fulla grein fyrir því að þessi færsla meikar engan sens, en það er allt í lagi svona í lokin. Ég er að hugsa um að hætta að blogga bara, það er ekki til neins. Nema til að hlæja að Íþróttaálfinum.
Unnur Birna 14:04 #
