mánudagur, október 24, 2005
KVENNAFRÍDAGURINN
Konur til hamingju með daginn!
Ótrúlegt að við skulum þurfa að gera þetta enn þann dag í dag, fara og berjast fyrir jöfnum launum. Það er árið 2005!
Ég fór niður í bæ í dag með mömmu og Dagnýju. Mikill fundur var haldinn í Sjallanum (sem var skandall, því helmingur fólksins komst ekki fyrir þar. Fólk er svo vant því að Akureyringar, Norðlendingar, Íslendingar mæti ekki á mótmæli, baráttusamkomur o.þ.h. og hefur því ekki búist við svo miklum mannfjölda.)
Frábært að sjá svona margt fólk!!
Það er samt eitt sem ég skil ekki. Það er viðhorf margs fólks til femínista. Ef maður spyr: "Ertu femínisti?" þá er svarið: "Nöhauts, ég er sko enginn femínisti! ...en ég er samt jafnréttissinni."
Þetta er eins og að segja: "Ég er ekki jafnréttissinni, en ég styð samt jafnrétti." eða: "Ég er ekki kvenréttindasinni, en ég er samt jafnréttissinni."
Ég held að fólk sé að misskilja femínistafélagið og femínista dálítið. Viðhorfið er ekki að láta konur verða yfir öllu og hærra launaðar en karlar, eiga allt og ráða öllu, heldur að þær fái að vera jafnar körlum.
Svo ég komi nú inn á "þetta bölvaða femínistavæl" þá viðurkenni ég jú, að stundum er verið að kvarta yfir smámunum, en þessir smámunir geta haft áhrif á baráttuna. Margt smátt ...
Svo síast þessi atriði inn í hausinn á krökkum, þetta vindur upp á sig og ekkert gerist.
Ég vona samt að 30 ára afmæli kvennafrídagsins hafi áhrif, þetta sé ekki bara svona í dag og svo fari allt í sama horf á morgun. Baráttuhugur á að haldast í fólki og baráttan að halda áfram þangað til takmarkinu er náð!
Áfram stelpur!
Unnur Birna 18:53 #
