föstudagur, mars 04, 2005
Stuttur leikþáttur, Systkinaást
Byggt á sannsögulegum atburðum sem gerðust fyrir 5 mín síðan.
Persónur: Stóra systirin, litla systirin og pabbinn.
(Stóra systirin kemur þreytt heim eftir langan dag. Hún sest við tölvuna til að gera ritgerð í tónlistarsögu. Litla systirin kemur inn.)
Stóra systirin: Elsku litla systir, viltu nokkuð greiða mér, kötturinn sat á öxlunum á mér áðan og var að fikta í hárinu á mér og það var svo þægilegt, má ég nokkuð biðja þig um að vera svo væn að greiða mér smá?
Litla systirin: (fýluleg) Uhh, æ, ég er ekki búin að borða neitt í dag.
Stóra systirin: (vinalegri röddu)Ok, fáðu þér þá að borða. En viltu kannske...
Litla systirin: (ásakandi)Sko, þú gerir aldrei neitt fyrir mig!
Stóra systirin: (kemst í opna skjöldu og horfir furðulostin á systur sína) Ha...? En.... þú vilt ekki láta greiða þér...
Litla systirin: Kannske vil ég að þú klórir mér á bakinu eða eitthvað!!!!!
Stóra systirin: En... en... þú hefur ekkert beðið mig um það...!
Litla systirin: Jú víst, oft! Hættu að öskra!!!
Stóra systirin: En ég bað þig bara um að...
Litla systirin: Þú ert alltaf að heimta eitthvað! Nú ætla ég sko ekkert að greiða þér, því þú sagðir frekjulega "fáðu þér þá að borða" HUH!
Stóra systirin: (kallar á pabbann og segir honum alla söguna ...og ég er ótrúlega leið.
Litla systirin: NEI! ÉG SAGÐI ÞAÐ SKO EKKI!!! NEI, HÆTTU AÐ ÖSKRA!!
Þessi litla beiðni endaði með heiftarlegu rifrildi, reyndar sat stóra systirin bara við tölvuna, leið á svip með brotið hjarta, og pabbinn kom og greiddi henni. Litla dýrið fékk svo að fara með í búðina.
Það er svo yndislegt að eiga litla systur sem vill allt fyrir mann gera. Ef stóra systirin þarf nauðsynlega að biðja þá litlu um að gera eitthvað, endar það yfirleitt svona líka. Hvað á maður til bragðs að taka, annað en að skrifa þetta niður og láta sem allt sé í lagi?
Það er svo gott þegar einhver vill vera góður við mann. Ég er ekki vön því að mér sé boðin 'hin skikkjan' þegar ég er með systur minni, og því veitir það mér ógleymanlega ánægju þegar vinir, foreldrar eða ókunnugt fólk bjóða mér upp á eitthvað sem veitir þeim minni munað en ella, það er yndislegt þegar fólk býður manni síðasta tyggjóið í tyggjópakkanum. (Systir mín tímir helst ekki að gefa mér eitt tyggjó þótt hún eigi tuttugu, stundum gefur hún mér þó, og fær prik fyrir það.)
Unnur Birna 18:27 #
