laugardagur, febrúar 12, 2005
Í dag lærði ég fleiri orð í eistnesku og talaði smá ungversku við Áladar.
Karlakór Akureyrar, Geysir, var að taka upp disk í dag og ég var að spila með tveimur Eistum :), Indrek og Ülle og svo Áladar sem er frá Landinu (Ungverjalandi) og svo var kórinn að syngja. Þetta fór batnandi með hverri æfingunni og Diddi fiðla sagði hreint út sínar skoðanir á málunum, bað annan bassa og tenor að syngja sömu línuna milljón sinnum þangað til hún varð hrein :)
Þetta var fínt. Já, svo átti ég að spila á tónleikum í morgun líka, klukkan ellefu. Ég neitaði að spila... Ég hef ekki spilað það sem ég átti að spila með undirleikaranum síðan ég veit ekki hvenær, og ég hefði svona viljað fara yfir það einu sinni fyrir opinberun. Ég hefði svosem getað spilað þetta strax án generalprufu, en mér leið bara ekki vel og ég hefði ekki getað gert það nógu vel. Ótrúlegt hvað fólk tók þetta eitthvað nærri sér, byrjaði að rífast og skammast. - Það er nú ekkert nýtt. En ég hlustaði þó á tónleikana, sem voru svona allt í lagi, allir sressaðir náttúrulega. En já, á manni ekki að líða vel þegar maður spilar? Ég er búin að setja mér upp reglu, sem er partur af þráhyggju, 'aldrei spila á tónleikum nema renna yfir a.m.k. fyrstu sex taktana í laginu. Með undirleikara.'
Svo neyddist ég til að fara á fyrirlestur um peningasýninguna sem er á listasafninu, ji, en hvað það var eitthvað ehm skemmtilegt... Ég leit aftur fyrir mig og sá a.m.k. 6 manns sem dottuðu. Ég var alveg að sofna.
En nóg um það. Ég held áfram að hneyksla klassíska liðið í tónó, þetta er eiginlega bara orðið fyndið. En, manni á að líða vel þegar maður spilar. Auðvitað getur maður verið í misjöfnu skapi, en manni á ekki að byrja að líða illa þegar maður spilar fyrsta tóninn (í lagi þar sem það eina flotta í því er millispil sem er svo ekki spilað þegar uppi er staðið).
Visontlátashra.
Unnur Birna 21:33 #
