fimmtudagur, janúar 23, 2003
Ég hafði skrifað svo undursamlega vandað og vel orðað bréf hérna um daginn, en það hvarf allt saman og því var ég reið við tölvuna og henti henni út um gluggann, það tók smá tíma að fara með allt heila klabbið í smá upplyftingu eftir flugferðina. (svo var ég svo spæld að ég gat ekki skrifað aftur...)
En í allt aðra sálma:
ÍSLAND VANN HANAGAL!! ég meina Portúgal.
Sko, yfirleitt þoli ég ekki íþróttir, og þá allra síst fótbolta. En það er stór undantekning að ég skuli horfa á handbolta. En það eru auðvitað ákveðnir skilmálar og þeir eru þessir:
Ef ég á að horfa á handbolta, þá þarf það að vera ÍSLAND að keppa á HEIMSMEISTARAMÓTI. Annars nenni ég ekki að horfa á neitt. Ekki til neins, en ég hef mikið verið að velta þessu fyrir mér. Hvernig er það, að vera atvinnumaður/kona í því að henda einhverri tuðru í net, ég tala nú ekki um að sparka henni í net. Svo er hálfur heimurinn með hjartað í buxunum yfir þessu. Ef þetta er ekki brjálæði, þá veit ég ekki hvað...
En það sem ég hafði skrifað hér áður, það hvarf :@ , var um mann nokkurn er mætti mér á leið minni niður í tónlistarskóla. Það var maður nokkur af amerískum uppruna og sagðist bera nafnið Páll, eða Paul á hans tungumáli. Hann sagðist vera lagasmiður nokkur sem vildi fá fiðluleikara til þess að spila lög hans. En ég hef eigi þolinmæði né nokkra löngun til þess að segja fá atburði þessum í lengra máli, þó að ég hafði skrifað texta mikinn og langan með afar vönduðu íslensku máli.
Þakka ykkur fyrir lestur þennan.
Unnur Birna Björnsdóttir.
Unnur Birna 20:56 #
